سرکوبی و فرونشانی احساسات

از اولین ماه‌های زندگی، کودکان واکنش‌های هیجانی خود را به اطرافیانشان ابراز می‌کنند، اما بعدها یاد‌ می‌گیرند که چنین ابرازی به اندازه‌ی فایده‌اش، می‌تواند برایشان با هزینه‌های اجتماعی همراه باشد. بنابراین، به تدریج هیجاناتشان را از اطرافیان پنهان می‌کنند و برای تغییر رفتارشان از راهبردهای متفاوتی استفاده می‌کنند. به گونه‌ای که در سنین بزرگسالی همبستگی کمی میان تجربه‌ی هیجان و ابراز آن دیده می‌شود.  هر اندازه که افراد بیشتر رشد می‌کنند و تعاملات بیشتری خارج از خانواده برقرار می‌کنند، نیاز به اصلاح تکانه‌های هیجانی و رفتاری، برای حفظ پختگی و کارکرد موثر انسانی ضروری‌تر به نظر می‌رسد. دور از انتظار نیست که فقدان ظرفیت در درک و تنظیم هیجانات و بازداری افراطی پیش‌بین گستره‌ی وسیعی از مشکلات چون دشواری در ارتباط بین‌شخصی، مشکلات روانشناختی و سلامتی خواهد بود.